ÇOCUĞUNUZA NARSİZM TOHUM EKMEYİN!

Narsisizm Nedir?

Narsisizm; kendini aşırı beğenme, insanlara karşı kibirli bir tutumla yaklaşma ve etrafındaki herkesi küçük görme gibi belirtileri olan psikolojik bir rahatsızlıktır. Narsistik kişilik bozukluğuna sahip kişiler, her ne kadar kendilerini herkesten üstün görseler de tüm bunların altında kişinin özgüven eksikliğine bağlı nedenler olması muhtemeldir. Narsisizm, kişilik bozukluklarının alt türlerinden biridir. Narsistik kişilik bozukluğunda kişiler kendilerine çok güvenir, kendilerine hayranlık duyar ve sürekli kendilerini ön plana çıkaracak durumların içinde olur veya bu durumları yaratır. Aynı şekilde insanların da kendilerini devamlı övmelerini ve onlar tarafından hayran olunmak isterler. Narsistik kişilik bozukluğuna sahip bireyler, tek ilgi odağı olmayı hak ettiğini düşündükleri için aile, arkadaş veya ikili ilişkilerinde sağlam bağlar kurmakta zorluk çekebilirler.

Narsistik Kişilik Bozukluğun Başlangıç Noktası: Aile

Narsistik kişilik bozukluğun doğuşunda 0-6 yaş çağı son derece önemlidir. Bu dönemde çocuk, aile bireyleriyle ilişki kurmaya başlar. Özellikle anne ile kurulan ilişki, çocuğun kişilik gelişiminde ve dahi sonraki yaşamında oldukça etkilidir. Çocuklar, aileden gelen beklentileri karşılamak zorundadır. Aile de bu beklentilerinin karşılığını almak adına, çocuğu belli bir seviyede tutar. Ancak, aile bunu bilinç dışı yapmaktadır. Çocuk, aile bireyleri için en zeki, en başarılı, en uslu çocuk olmalıdır. Beklentiler yükseldikçe çocuk üzerinde baskı artar. Bu sebeple çocuk, kendi potensiyelini gösteremez ve kendi adına karar almada sıkıntılar yaşamaya başlar. Bu şekilde büyüyen çocuklarda narsistik kişilik bozukluğu görülme olasılığı oldukça yüksektir.

Çocuğuna Narsisizm Tohumu Eken Ebeveyn Davranışları Nelerdir?

• Başkalarından iyi olduğunu, farklı olduğunu çocuğa sürekli söylenmesi
• Çocuğa farklı hak ve ayrıcalıklara sahip olduğunun aşılanması
• Çocuğa ev içinde çok az sınır konulması ve çocuk sınırları aştığında kuralları çiğnediğinde sonuçların belirsiz olması
• Çocuğun her isteğinin yapılması ve şımartılması
• Çocuk sıkıntı çekmesin diye ebeveynlerin çok fazla müdahaleci olan tavrı, her şeyi çocuk yerine yapmak
• Çocuğun sevilmesinin koşullara ve performansına yönelik olması
• Çocuktan en iyi olmasını beklemek ve mükemmelin dışındaki her şeyin kusurlu, yetersiz, sevilmeyen olduğunun öğretilmesi
• Çocuğun duygusal ihtiyaçlarının performansa yönelik karşılanacağının aşılanması
• Çocuğa başarıları üzerinden gurur ve ilginin verilmesi
• Empatinin aile tarafından çocuğa öğretilmemesi
• Ebeveynlerden duyduğu acımasız eleştiriler
• Ebeveynlerden birinin aşırı eleştirmesi, diğerinin çocuğa aşırı düşkün olması